Terwijl het bij jullie in Nederland heerlijk weer is, is het hier in Cuzco grauw, grijs en nat. Vandaag ben ik begonnen met de Spaanse les. Van maandag tot vrijdag van 9.00 tot 13.00. De school is gevestigd in een gezellig binnenplaatsje en mijn klas bestaat uit: Leah en mij. We hebben alletwee weinig tot geen kennis van Spaans, behalve dan de woorden die iedereen kent dus we beginnen bij de basics. In het lokaal is het zo koud dat we met dikke jas en deken over ons heen in de les zitten.

Ik ben nu een paar dagen in Cuzco en ik begin nu te wennen aan de cultuur, het klimaat en de hoogte. Wat een ontzettend mooie en fijne stad is Cuzco. Een klein beetje verliefd op de stad ben ik wel.
Op de dag dat ik aankwam in het gastgezin had ik een beetje last van wat ze noemen: een cultuurschok. Die nam al snel af toen ik het hele gezin ontmoette bij de lunch. Moeder Sara is de vrouw des huizes, dan is er oma en 2 broers van Sara die ook in het huis wonen. Tussen de middag en vaak ook bij het avondeten komen de dochter met haar man en kleine Jacomo van 1 ook nog langs. Het is altijd een drukke gezellige boel. Door de oma ben ik omgedoopt door Carolina en iedere keer als ik binnen kom roept ze hard mijn naam. Ik ben niet de enige in het gezin. Patrick, een gepensioneerde man uit Canada en van oorsprong uit Belgie is vandaag naar huis vertrokken. Samen met Wendy, ook uit Canada, zat hij al in het gezin voordat ik er kwam. Zondag zijn Leah uit Zuid-Korea, woont nu in de US en Raquel uit Brazilie ook in het gezin gestationeerd. Leah en Raquel gaan ook naar dezelfde Spaanse school als ik.

De eerste twee dagen loop ik als een ware toerist door de stad. Ik bezoek het Inca museum en het choco museum. Een heel-schattig-klein-interactief-vooral-leuk-voor-kinderen museum. Ik word ‘rondgeleid’ door een van de medewerkers, een jonge knul die denkt dat die mij kan overtuigen en aan het einde van de ‘tour’ van chocola kan laten houden. ‘You love, signorita Catharina’ blijft die maar zeggen. Ik was bijna over de streep en wilde toegeven dat er tussen de verschillende smaken best wat lekkers zat tot hij chocolade body lotion op mijn hand smeerde. Daarmee is een eventuele liefde voor chocola absoluut uitgesloten. Verder bekijk ik de cathedraal op de Plaza des Armas en loop (een paar) rond(es) op de San Pedro markt. Een overdekte markt met kraampjes vol toeristenspullen, fruit, groentes, kaas en varkenskoppen.
Na het avondeten is het tijd om naar bed te gaan. Ik ben kapot van al het gereis afgelopen dagen, alle indrukken, kleine cultuurshock en het tijdsverschil. Daar lig ik dan onder een dik pak dekens, gewapend tegen de kou.

Zondag maakt Wendy plaats voor Leah in het gezin. ’s Ochtends loop ik samen met Patrick de stad in, we willen de monestrie bezoeken maar die is helaas gesloten op zondag. Zo kom ik er achter dat op zondag veel gesloten is en dan is het ook nog moederdag, wat hier een officiële feestdag is. Op het grote plein is er een ceremonie met parade aan de gang dus daar blijf ik even staan kijken. Alles wat ik vandaag wilde doen is gesloten, dan maar door naar de San Pedro markt. Terwijl ik rond loop ontdek ik leuke steegjes die uitmonden in pleintjes met ontzettend leuke winkeltjes. De lunch vandaag is speciaal omdat het moederdag is. Het huis zit vol met 2 volledige families, en voor deze gelegenheid komt het bier op tafel! Ik ga na de lunch met Leah de stad in en op aanraden van Patrick willen we de sightseeing bus nemen, maar de zon gaat vroeg onder vandaag en daarmee daalt de temperatuur behoorlijk. Na wat rondhangen eindigen we in Norton’s Pub met een mojito voor onze neus…

Nog wat weetjes::
- de huizen hebben hier geen centrale verwarming en van dubbele ramen of goede sluiting van de ramen hebben ze geen weet. (Gelukkig ben ik dat gewend, in mijn hol in Utrecht is het niks anders.)
- De zon is hier vroeg op en om 18u binnen no time weer onder, wat gepaard gaat met forse temperatuur afname.
- Het stikt hier van de zwerfhonden dus ik kan m’n lol op.
- Warm water en wifi zijn ook schaars
- De aardappel en mais komen oorspronkelijk uit Peru. Het maakt niet niet uit wat we eten, aardappel is er altijd bij.

Ik heb er ook weer wat nieuwe foto's opgezet.

Liefs en tot het volgende (hopelijk kortere) verslag!