Inmiddels is alweer mijn 4^de week in Cusco ingegaan. Tijdens de eerste twee weken bestaan mijn dagen uit het volgen van de Spaanse lessen in de ochtend en ‘s middags bezoeken we of dingen in de stad of hebben we een rustige middag in restaurantjes of op een van de vele balkonnetjes op Plaza de armas. Iedere woensdag wordt er vanuit school een etentje georganiseerd waar je altijd kan aansluiten. Uiteraard zijn we van de partij. Op school heeft er inmiddels wisseling van de wacht plaatsgevonden en zo blijft de groep een roulerend gezelschap. Op donderdag is er op de school een uurtje salsa waar we met alle plezier onze heupen laten draaien. De eerste les was ik uiteraard de pineut en slingerde de docent me rond over het kleine binnenplaatsje van de school. Op vrijdag is er zo waar een weekafsluiting. De lessen stoppen een half uur eerder en we verzamelen allemaal op het binnenplaatsje voor een ‘kookdemonstratie’ of spel. Na twee weken Spaans is het nog niet 'je van het' dus heb ik besloten om nog een extra week te nemen.

Afgelopen vrijdag zijn we na de lessen met z’n 4en naar het archiologische complex Saqsaywaman gegaan. Als toerist hier in Cusco kun je niet zonder het boleto turistico. Je koopt het als student voor 70 sol en daarmee kun je de meeste toeristische attracties doen (binnen 10 dagen). Vol goede moed en mijn studentenkaart in mijn hand stond ik bij de niet zo vriendelijke ogende peruaanse vrouwaan de bali. Na wat heen en weer wilde ze mij toch echt niet het studentenboletto verkopen. Volgens haar was ik veel te oud om student te zijn dus moest ik wel docent zijn. Nadeel van een priveschool, iedereen is gelijk dus geen schijn van kans dat het woord student op mijn kaart staat. Er moest bewijs geleverd worden. Vijf minuten later ga ik terug met een mailtje met ‘ dear student’, maar nee nog steeds geloofde ze me niet. Of ik even een weekrooster kon uitprinten, met mijn naam, studentnummer, studiejaar, universiteit en klas. Uiteindelijk maar een tijdelijk boleto gekocht voor 70 sol, geldig voor 1 dag. Onder het mom van: het kost hier toch bijna niets gingen we uiteindelijk op weg naar Saqsaywaman.

Het is een oude inca stad wat uit meerder delen bestaat. Er staat nog een groot deel van de muren. We hebben er uren rondgedwaald en heerlijk IN de zon op het gras gelegen.
Datzelfde weekend stond een tripje Titicacameer op het programma. Samen met Leah stap ik vrijdagavond in de nachtbus op weg naar Puno waar we na 7uur rijden om 5uur ‘s ochtends aankomen. We worden in een hostel gedropt om de tijd te doden en om 8uur worden we opgehaald voor de tour. Met een boot gaan we het meer op. Eerste stop: Uros eilanden. Een cluster van drijvende eilanden gemaakt van riet. Op iedere eiland van ongeveer 30 bij 30 wonen maximaal 5 families. Alles is gemaakt van riet. Back to the basics was nog nooit zo basic. Indrukkend om te zien. Volgende stop isla Amantani. In de middag worden we in de haven opgewacht door alle gastfamilies. We slapen samen met 3 britten in een heel schattig mooi huisje. Van de buitenkant ziet het er best oke uit, eenmaal binnen word je even met je neus op de feiten gedrukt. Op het eiland hebben ze geen auto’s, geen elektriciteit, warm water en zelfs voor wc’s moet je af en toe een stukje lopen. Het oude Peruaanse leven is op het eiland nog in volle gang. ’s Middags lopen we met de groep naar de top van het eiland. Een wandeling van een uur met best een behoorlijke stijlgraad. Op de top staan 2 tempels, pachamama en pachatati. Eenmaal boven vergeet je de tocht zo weer en heb je uitzicht over het meer, de besneeuwde bergtoppen van Bolivia en een prachtige zonsondergang. ’s Avonds verkleden we ons in traditionele klederdracht voor de ‘disco’ waar we dansen met en voor de lokale bevolking, inclusief traditionele dansen. De volgende ochtend vroeg vertrekken we naar het laatste eiland, isla Taquile. Daar maken we een wandeling over het eiland en eten bij een community. Vervolgens stappen we weer in de boot voor een tocht van 4 uur terug naar Puno. Om 10uur vertrekt de nachtbus en zo zijn heel vroeg in de ochtend terug in Cusco. Een heel mooi weekend!

Maandag ben ik na de les verhuisd naar het appartement. De verhalen daarover waren niet al te best maar ik mag best zeggen dat ik het enigszins getroffen heb, er lopen in ieder geval geen ratten rond. (wel grommend, blaffende enge mini honden) ’s Middags heb ik een kennismaking in de kliniek. Samen met de coördinator van de organisatie ga ik met de lokale bus, voor 0,70 sol (0,20 cent) naar de kliniek. Ik krijg even snel tussendoor een rondleiding en dat was het al weer. Wat ik moet gaan doen is voor mij nog steeds een verrassing..

Die avond zijn papa en mama een avondje in Cusco en dus gaan we lekker uiteten. Fijn om ze even te zien. Komend weekend zijn ze weer terug voor een weekje.

Het was een drukke week deze week, van school door naar de kliniek door naar afspraken met bier en/of pisco sour, maar het is het allemaal waard.
Hoe het is de kliniek is, dat lees je de volgende keer.

Liefs