Geen woorden

Na een reis van om en nabij 22 uur ben ik weer thuis. In de auto vanuit Brussel lijkt mijn reis alweer ver weg en alsof alles wat ik heb meegemaakt in een hele lange nacht in een droom voorbij gekomen is. Ik ben weer terug in de realiteit, het avondeten en de alledaagse dingen zijn weer orde van de dag. Ik vind het een gekke gewaarwording. Het voelt niet alsof ik iets meer dan 2 maanden weg geweest ben. Dan realiseer ik me dat ik al mijn ervaringen en mooie herinneringen ergens opgeslagen heb en dat ik moet zorgen dat ik die map nooit meer delete. Als ik terug denk aan alles wat ik heb gedaan lijkt het wel alsof ik een half jaar weg geweest ben. Een vreemd gevoel, maar wat is het fijn om weer thuis te zijn.
Mijn tijd in Peru is opgedeeld in verschillende hoofdstukken, 1.1 Het gastgezin, 1.2 De Spaanse lessen, 1.3 Vrije tijd naast de Spaanse lessen, 2.1 Het project, 2.2. Vrije tijd naast het project, 3.1 Inca trail, 3.2 Laatste week reizen. Alles heeft zijn eigen herinneringen en waarde in mijn trip. Overall.. was het fantastisch en had ik deze tijd voor geen goud willen missen. Natuurlijk heb ik ook mijn momenten gehad dat ik me afvroeg waarom ik dit ook alweer wilde doen. Gelukkig zijn die momenten schaars tegenover al het moois wat ik gedaan heb.

Ik heb geweldige mensen ontmoet waarmee ik dit allemaal heb kunnen delen en ik blijf het gek vinden hoe snel je zo dichtbij mensen kunt komen door alleen maar hetzelfde doel te hebben: alles uit de reis halen wat erin zit. En dat is wat ik gedaan heb, op mijn eigen manier. Wat was het een geweldige reis!! Het is moeilijk om uit te leggen, ik kan alleen maar zeggen dat het echt geweldig was en dat ik trots ben op mezelf en de keuzes die ik gemaakt heb!

Bedankt voor het volgen en ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen mee laten genieten. Het boek is in de maak!

Veel liefs en tot de volgende reis…

4215m en 2 passen verder..

Lieve lezers, we zijn aangekomen bij alweer het laatste hoofdstuk.. maar in ruil daarvoor geef ik jullie extra veel leesplezier. Afhaken kan nu nog.
Vandaag ben ik begonnen aan mijn laatste week. Een week reizen na een fantastisch avontuur in Cusco waar ik echt een toptijd heb gehad en geweldige mensen heb ontmoet. Het is zo snel gegaan da ik mijn eigen verhalen en foto’s nodig heb om zicht te houden op alles wat ik heb gedaan. Het vrijwilligerswerk lijkt alweer weken geleden.
De laatste week in Cusco was (zoals de vele daarvoor) een ware feestweek met het Inti Raymi feest als afsluiting. Er worden in de stad 3 ceremonies gehouden ter ere van de zon en de geboorte van Cusco. Al vroeg verzamelen we bij ons appartement om front row plaatsten te veroveren op Plaza de Armas. Nou en of we front row zaten hoor! Gewapend met popcorn en zonnebrand aanschouwen we de optocht, dans en ceremonie. De stoet verplaatst zich naar Saqsaywaman en even later volgen wij ook.
Vrijdag is mijn laatste avond en ter ere van mijn afscheid gaan we naar ons nieuwe favoriete restaurant. Zaterdag begin ik dan eindelijk aan de Inca Trail! En uiteraard kan er geen reis beginnen zonder lichte paniek. Na wat wikken en wegen nog minder mee in de tas en een constructie voor mijn sleepingbag bedacht zodat ik die vast kan maken aan mijn rugzak. De volgende ochtend vroeg de wandelschoenen aan, rugzak op en met de wandelstokken in de aanslag wandel ik naar de afgesproken plek. We rijden naar het startpunt van de trail waar ik in mijn beste Spaans een dealtje sluit met de guide en zo toch mijn sleepingbag af kan geven aan de porters. Daar gaan we dan. De groep bestaat uit Barry, 36 uit Ierland. Daniel met Zoon German uit Argentinië en als laatste Nacho, ook uit Argentinië. Ik hoef in ieder geval niet bang te zijn in het donker op de camping met al die mannen om me geen. Samen met gids Yolanda gaan we dan eindelijk op pad. Onze 5 porters zijn al vooruit gegaan.

Dag 1: 9 km, 20-40% origineel inca pad
Control 1; stempel 1
Met de kolkende rivier naast ons lopen we de eerste dag een redelijk makkelijk stuk. We beginnen rustig verzekerd de gids ons en zo wandelen we over de vlakte en door leuke bergpaden met onderweg uitleg over het landschap.Campside 1, de lunch.Ik had me niet echt een voorstelling kunnen maken van wat er allemaal ging gebeuren maar dit had ik nooit verwacht. We komen aan op een voetbalveldje waar een klein kamp is opgezet met eettenten. Inclusief gedekte tafel wacht ons een heerlijke 2 gangen lunch. Na de lunch moeten we een stuk klimmen als test voor de zware dag van morgen. Rond half 4 komen we aan in campside 2. We logeren op het terrein van een familie en 10 minuten na aankomst is het thee time, inclusief popcorn en koekjes. Na het (weer heerlijke) avondeten meteen naar bed. De tweede dag staat bekend als de zware dag omdat je dan de pas van 4215m overgaat en tot die tijd alleen maar aan het klimmen bent.

Dag 2: 11 km, 40-50% origineel inca pad, the free day
Control 2: stempel 2
Om half 6 worden we door de porters gewekt met een kopje cocathee in de tent en om 6uur staat het ontbijt voor ons klaar. Het is een half uurtje lopen naar control 2, stempel 2. Vanaf daar is het alleen maar klimmen naar het hoogste punt van de trail. Het is de free day en iedereen mag het op zijn eigen tempo doen. Onderweg zijn er 2 meetingpoints waar we als groep weer verzamelen. Het eerste deel gaat door het bos en tot en met meeting point 2 is het ijskoud en zijn het heel veel trappen. Het lopen door het bos is prachtig met de ruwe trappen en het slingerende pad langs watervallen en door prachtige jungle book achtige taferelen. Het tweede deel is een slingerend pad in de open zon met als eindpunt de pas van 4215m, waar ik als eerste van de groep aankom. Vanaf het hoogste punt is het nog anderhalf uur best stijl naar beneden wat misschien nog wel moeilijker is dan omhoog gaan. Rond half 2 zijn we allemaal in het kamp en staat er weer een heerlijk lunch voor ons klaar. We slapen vannacht met alle groepen op een camping met een waanzinnig mooi uitzicht vanaf ons kampeerplekje.

Dag 3: 17 km, 80-90% origineel inca pad, the culture day
We beginnen vandaag weer met een kopje thee in de tent. Na het ontbijt gaan we eerst een stuk omhoog waar we een kleine ruïne bezoeken. Als offer nemen we ieder een steen mee om die te kunnen offeren aan de pachamama (moeder aarde) op de tweede pas van deze trail. We vervolgen onze weg weer omhoog en klimmen naar het tweede hoogste punt. Onderweg komen we langs meren en hebben we weer een geweldig uitzicht over de toppen van de bergen. Bovenop offeren we onze steen met 3 cocabladeren. We steken de pas over en vervolgen onze weg naar beneden en vervolgens weer omhoog naar een tweede ruïne. Hierna lopen we over een prachtig jungle pad, waar de bomen over ons heen krullen op weg naar de campside voor de lunch. Na de lunch gaan we door naar de derde pas van de trail en lopen we door de inca tunnel. Vanaf de derde pas is het een klein stukje naar beneden naar een derde ruïne. Samen met German en Daniel daal ik daarna een uur af naar beneden. Een flinke tocht over wederom een super mooi jungle pad. Ruim binnen de aangegeven tijd zijn we beneden. Bijna rennend gaan we het pad af. Omdat we een snelle groep zijn hebben we tijd om nog een ruïne te bezoeken en nemen daarom een omweg naar het kamp. Na de thee time ga ik met de 3 Argentijnen nog een ruïne(!!) bezoeken dichtbij het kamp. Met uitstek de mooiste tot nu toe!! Hier zie je echt de jungle er strak omheen liggen en een fantastisch uitzicht over de rivier. In de schemer loop ik met German terug naar het kamp waar alweer ons laatste avondmaal op ons staat te wachten.

Dag 4: 6 km, 90% origineel inca pad, THE day
Control 3 en 4: stempel 3 en 4
Om 3 uur word ik wakker van al het gerommel om me heen, onze porters zijn al druk in de weer met het inpakken van de spullen. Om half 4 wordt er weer een kopje cocathee bezorgd in de tent en een plastic zakje met het ontbijt. Om 4 uur wandelen we met onze zaklamp op ons hoofd een paar minuten naar de laatste control. Hier moeten we 1,5uur wachten totdat de control open gaat en we het laatste stuk inca trail kunnen lopen naar de zonnepoort. Met onze derde stempel op zak wandelen we door een super mooi bospad aan de rand van de jungle met de geluiden van de nacht om ons heen. In de zonnetempel zien we voor het eerst Machu Picchu van ver. We blijven hier nog een half uurtje zitten om de eerste zonnestralen op de stad te zien schijnen en lopen daarna nog een kleine 40 minuten naar beneden. Wat een bizar mooi verschijnsel is de Machu Picchu. Omdat het pas laat is ontdekt en niet door de Spanjaarden is afgebroken staat er nog een groot deel van de stad. Na de tour nemen we de bus terug naar Aguas Calientes, we lunchen nog met de groep en nemen dan afscheid van de 3 Argentijnen en onze gids. Samen met Barry neem ik ’s avonds de trein terug naar Ollantaytambo waarna er voor mij geen transfer naar Cusco klaar staat dus stap ik in een collectivo die me na een dodenmansrit terug brengt naar Cusco. Het was een fantastische trekking met enorm leuk gezelschap van de mannen, veel gelachen en mooie gesprekken gevoerd. Moeilijk om te beschrijven hoe het echt was. Van jungle book achtig doorkijkjes tot sprookjesboek ruïnes en Harry Potter achtige landschappen.

Woensdag vroeg zit ik weer in het vliegtuig naar Lima om daar vervolgens de bus te pakken naar Ica waar ik met Tosse heb afgesproken. Nog een weekje samen reizen en dan… weer naar huis.

Liefs

'Porque no'

Met onze parasiet nog op zak pakken Tosse en ik de nachtbus naar Arequipa. Door een ziekenhuisverblijf van Tosse, ook een parasiet, hebben we de plannen iets moeten wijzigen voor het weekend. Het eigenlijke plan was om een dagje in Arequipa te blijven en daarna een trekking van 3 dagen te maken door de Colca Canyon. Dat leek ons naar omstandigheden geen heel verstandig plan. De trip is met een dag verkort en we hebben gekozen om toch een 2daagse tour te boeken voor de Colca Canyon. Zondagochtend vroeg komen we aan in Arequipa, na nog een uurtje slaap in een hostel laten we ons afzetten bij vulcano viewpoint, waar je een uitzicht heb op de 3 vulkanen van Arequipa. We wandelen terug naar de stad en bezoeken het museum waar het Inca meisje Juanita ligt. (ze werd in 2001 gevonden op een van de vele vulkanen, totaal bevroren en nog in goede staat. Het chicabier konden ze in haar maag nog vinden. Ze werd 400 jaar geleden geofferd om de goden van de vulkaan gunstig te stemmen).
De volgende dag start de tour. (Na voor mij een koude douche met daarna een heerlijk warme douche voor Tosse). We rijden naar Chivay en stoppen onderweg een aantal keer in het nationaal park vol met vicunas, alpaca’s, llama’s, het hoogtste punt van 4900m en uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Na de lunch in Chivay gaan we naar de hot springs. Wat is het heerlijk om langer dan 3 minuten warm water te hebben en je daadwerkelijk onder te kunnen dompelen. Terug in het dorp vragen we een soort spaceshuttle tuk-tuk chauffeur of die ons voor een paar sol rond wilt rijden in het dorpje. Hij neemt deze taak heel serieus en terwijl het donker wordt scheuren we rond. Hij rijdt ons naar alle belangrijke plekken in het dorpje en als een ware tourguide krijgen we een rondleiding. De volgende dag gaan we verder naar de Colca Canyon met belangrijkste attractie Condor viewpoint. ’s Ochtends stijgen de condors op vanuit hun nesten in de canyon en cirkelen omhoog op de warme luchtstroom om op zoek te gaan naar eten. Ze scheren langs boven je hoofd met een prachtig uitzicht op de achtergrond. De omgeving van Colca Canyon is soms net alsof je in een schilderij staat, zo mooi! Een zeer geslaagd weekend. ’s Avonds pak ik de nachtbus terug naar Cusco voor weer een weekje werk in de kliniek.

Mijn laatste week in Cusco is inmiddels ook een feit. Deze week staat het Inti Raymi feest op de agenda. Het is de geboorte van de stad Cusco en het belangrijkste feest van de stad. Reden voor een maand vol feest, er gaat geen dag meer voorbij zonder praalwagens, dansen op straat, optochten en concerten.
Machupicchu is mijn volgende bestemming. Ik ga de Inca Trail lopen, een trekking van 4 dagen over het originele Inca pad met als eindpunt de verborgen stad. Vier dagen wandelen, kamperen en (van horen zeggen) een fantastisch uitzicht. (met waarschijnlijk om de hoek, de man met de hamer). Hierna zal ik richting Ica vertrekken waar ik met Tosse de laatste week samen reis en ook samen het vliegtuig weer naar huis pak.

Maar eerst nog een paar dagen werken in de kliniek, het Inti Raymi feest en genieten van de laatste dagen in Cusco met onze groep!

Liefs

Krijg de buiktyfus..

De weken vliegen voorbij, nog maar 2 weken in de kliniek en dan zit mijn tijd in Cusco er alweer op. Dan staat er weer een nieuw avontuur te wachten… maar eerst terug naar afgelopen weken.

Vorige week waren papa en mama een week in Cusco. Na het werk in de kliniek spraken we af voor tripjes. We zijn met de reisgroep mee geweest op een trekking door de heilige vallei. We hebben veel gewandeld, een kookcursus en een pisco proeverij gehad en heerlijk gegeten. Heel leuk om papa en mama hier te zien en om ze alles te laten zien!

Ik ben nu bijna 3 weken aan het werk in de kliniek. Het begin verliep wat moeizaam. Natuurlijk is het even wennen maar mijn eerste week was ronduit saai. Ik zit op de psychomotorische afdeling omdat er op de afdeling fysiotherapie geen plaats was, ze deden er nogal vaag over. Enfin, psychomotorische afdeling, ook prima. De eerste week was ik er in de middag. Samen met Liz zagen we de patiënten. De week bestond voornamelijk uit het wachten op de patiënten en toekijken hoe er geknutseld en getekend werd. Op de vraag of ik iets mocht doen: was niet nodig hoor. Ze wisten überhaupt niet dat er een vrijwilliger zou komen. Tot zover de communicatie… Week 2; vanaf nu ga ik in de ochtenden omdat dan de patiënten met cerebrale afwijkingen therapie volgen. Daar zat ik met m’n goeie gedrag om half 9 voor een gesloten deur. Na een half uur wachten komen ze aanzetten. Maar de patiënten die me beloofd waren, met cerebrale palsy, die waren er wel. Na anderhalf uur mag ik alweer gaan omdat er geen patiënten meer komen. Dinsdag ga ik dan toch maar even in gesprek met het hoofd van de afdeling en vanaf nu bestaan mijn dagen uit het behandelen van de patiënten en vervolgens ga ik naar de dagbesteding en afdeling waar de patiënten wonen om daar te helpen met eten etc. Zo gaat het langzaam beter. Ze beginnen te begrijpen dat ik voor korte tijd deel van het team ben en zowaar geven ze me af en toe iets meer uitleg over de patiënten.
Het werk is soms heftig. Sommige patiënten zijn heel erg gehandicapt en kunnen eigenlijk niets. Ik begin ze nu te kennen en weet ik hoe ik met ze om moet gaan. En als je binnenkomt en er verschijnt een grote glimlach op de lieve koppies van de patiënten kan ik alleen maar heel erg blij zijn met het werk wat ik hier doe.

Over ziektes gesproken. Dinsdag heb ik mijn middag gespendeerd in een privé kliniek. Heel veel sol, 2 buisjes bloed en een ontzettend lieve dokter later sta ik ’s avonds buiten met een stoot pillen voor de behandeling van een parasiet, een infectie van de 3 verschillende salmonella bacteriën en dehydration. Een week lang pillen met een strikt dieet en ik ben weer topfit om komend weekend een trip te maken in de Colca Canyon.

Liefs

'There's beer, it's fine'

Inmiddels is alweer mijn 4^de week in Cusco ingegaan. Tijdens de eerste twee weken bestaan mijn dagen uit het volgen van de Spaanse lessen in de ochtend en ‘s middags bezoeken we of dingen in de stad of hebben we een rustige middag in restaurantjes of op een van de vele balkonnetjes op Plaza de armas. Iedere woensdag wordt er vanuit school een etentje georganiseerd waar je altijd kan aansluiten. Uiteraard zijn we van de partij. Op school heeft er inmiddels wisseling van de wacht plaatsgevonden en zo blijft de groep een roulerend gezelschap. Op donderdag is er op de school een uurtje salsa waar we met alle plezier onze heupen laten draaien. De eerste les was ik uiteraard de pineut en slingerde de docent me rond over het kleine binnenplaatsje van de school. Op vrijdag is er zo waar een weekafsluiting. De lessen stoppen een half uur eerder en we verzamelen allemaal op het binnenplaatsje voor een ‘kookdemonstratie’ of spel. Na twee weken Spaans is het nog niet 'je van het' dus heb ik besloten om nog een extra week te nemen.

Afgelopen vrijdag zijn we na de lessen met z’n 4en naar het archiologische complex Saqsaywaman gegaan. Als toerist hier in Cusco kun je niet zonder het boleto turistico. Je koopt het als student voor 70 sol en daarmee kun je de meeste toeristische attracties doen (binnen 10 dagen). Vol goede moed en mijn studentenkaart in mijn hand stond ik bij de niet zo vriendelijke ogende peruaanse vrouwaan de bali. Na wat heen en weer wilde ze mij toch echt niet het studentenboletto verkopen. Volgens haar was ik veel te oud om student te zijn dus moest ik wel docent zijn. Nadeel van een priveschool, iedereen is gelijk dus geen schijn van kans dat het woord student op mijn kaart staat. Er moest bewijs geleverd worden. Vijf minuten later ga ik terug met een mailtje met ‘ dear student’, maar nee nog steeds geloofde ze me niet. Of ik even een weekrooster kon uitprinten, met mijn naam, studentnummer, studiejaar, universiteit en klas. Uiteindelijk maar een tijdelijk boleto gekocht voor 70 sol, geldig voor 1 dag. Onder het mom van: het kost hier toch bijna niets gingen we uiteindelijk op weg naar Saqsaywaman.

Het is een oude inca stad wat uit meerder delen bestaat. Er staat nog een groot deel van de muren. We hebben er uren rondgedwaald en heerlijk IN de zon op het gras gelegen.
Datzelfde weekend stond een tripje Titicacameer op het programma. Samen met Leah stap ik vrijdagavond in de nachtbus op weg naar Puno waar we na 7uur rijden om 5uur ‘s ochtends aankomen. We worden in een hostel gedropt om de tijd te doden en om 8uur worden we opgehaald voor de tour. Met een boot gaan we het meer op. Eerste stop: Uros eilanden. Een cluster van drijvende eilanden gemaakt van riet. Op iedere eiland van ongeveer 30 bij 30 wonen maximaal 5 families. Alles is gemaakt van riet. Back to the basics was nog nooit zo basic. Indrukkend om te zien. Volgende stop isla Amantani. In de middag worden we in de haven opgewacht door alle gastfamilies. We slapen samen met 3 britten in een heel schattig mooi huisje. Van de buitenkant ziet het er best oke uit, eenmaal binnen word je even met je neus op de feiten gedrukt. Op het eiland hebben ze geen auto’s, geen elektriciteit, warm water en zelfs voor wc’s moet je af en toe een stukje lopen. Het oude Peruaanse leven is op het eiland nog in volle gang. ’s Middags lopen we met de groep naar de top van het eiland. Een wandeling van een uur met best een behoorlijke stijlgraad. Op de top staan 2 tempels, pachamama en pachatati. Eenmaal boven vergeet je de tocht zo weer en heb je uitzicht over het meer, de besneeuwde bergtoppen van Bolivia en een prachtige zonsondergang. ’s Avonds verkleden we ons in traditionele klederdracht voor de ‘disco’ waar we dansen met en voor de lokale bevolking, inclusief traditionele dansen. De volgende ochtend vroeg vertrekken we naar het laatste eiland, isla Taquile. Daar maken we een wandeling over het eiland en eten bij een community. Vervolgens stappen we weer in de boot voor een tocht van 4 uur terug naar Puno. Om 10uur vertrekt de nachtbus en zo zijn heel vroeg in de ochtend terug in Cusco. Een heel mooi weekend!

Maandag ben ik na de les verhuisd naar het appartement. De verhalen daarover waren niet al te best maar ik mag best zeggen dat ik het enigszins getroffen heb, er lopen in ieder geval geen ratten rond. (wel grommend, blaffende enge mini honden) ’s Middags heb ik een kennismaking in de kliniek. Samen met de coördinator van de organisatie ga ik met de lokale bus, voor 0,70 sol (0,20 cent) naar de kliniek. Ik krijg even snel tussendoor een rondleiding en dat was het al weer. Wat ik moet gaan doen is voor mij nog steeds een verrassing..

Die avond zijn papa en mama een avondje in Cusco en dus gaan we lekker uiteten. Fijn om ze even te zien. Komend weekend zijn ze weer terug voor een weekje.

Het was een drukke week deze week, van school door naar de kliniek door naar afspraken met bier en/of pisco sour, maar het is het allemaal waard.
Hoe het is de kliniek is, dat lees je de volgende keer.

Liefs

Acclimatiseren, entrada, bier en mijn eerste Spaanse woorden

Terwijl het bij jullie in Nederland heerlijk weer is, is het hier in Cuzco grauw, grijs en nat. Vandaag ben ik begonnen met de Spaanse les. Van maandag tot vrijdag van 9.00 tot 13.00. De school is gevestigd in een gezellig binnenplaatsje en mijn klas bestaat uit: Leah en mij. We hebben alletwee weinig tot geen kennis van Spaans, behalve dan de woorden die iedereen kent dus we beginnen bij de basics. In het lokaal is het zo koud dat we met dikke jas en deken over ons heen in de les zitten.

Ik ben nu een paar dagen in Cuzco en ik begin nu te wennen aan de cultuur, het klimaat en de hoogte. Wat een ontzettend mooie en fijne stad is Cuzco. Een klein beetje verliefd op de stad ben ik wel.
Op de dag dat ik aankwam in het gastgezin had ik een beetje last van wat ze noemen: een cultuurschok. Die nam al snel af toen ik het hele gezin ontmoette bij de lunch. Moeder Sara is de vrouw des huizes, dan is er oma en 2 broers van Sara die ook in het huis wonen. Tussen de middag en vaak ook bij het avondeten komen de dochter met haar man en kleine Jacomo van 1 ook nog langs. Het is altijd een drukke gezellige boel. Door de oma ben ik omgedoopt door Carolina en iedere keer als ik binnen kom roept ze hard mijn naam. Ik ben niet de enige in het gezin. Patrick, een gepensioneerde man uit Canada en van oorsprong uit Belgie is vandaag naar huis vertrokken. Samen met Wendy, ook uit Canada, zat hij al in het gezin voordat ik er kwam. Zondag zijn Leah uit Zuid-Korea, woont nu in de US en Raquel uit Brazilie ook in het gezin gestationeerd. Leah en Raquel gaan ook naar dezelfde Spaanse school als ik.

De eerste twee dagen loop ik als een ware toerist door de stad. Ik bezoek het Inca museum en het choco museum. Een heel-schattig-klein-interactief-vooral-leuk-voor-kinderen museum. Ik word ‘rondgeleid’ door een van de medewerkers, een jonge knul die denkt dat die mij kan overtuigen en aan het einde van de ‘tour’ van chocola kan laten houden. ‘You love, signorita Catharina’ blijft die maar zeggen. Ik was bijna over de streep en wilde toegeven dat er tussen de verschillende smaken best wat lekkers zat tot hij chocolade body lotion op mijn hand smeerde. Daarmee is een eventuele liefde voor chocola absoluut uitgesloten. Verder bekijk ik de cathedraal op de Plaza des Armas en loop (een paar) rond(es) op de San Pedro markt. Een overdekte markt met kraampjes vol toeristenspullen, fruit, groentes, kaas en varkenskoppen.
Na het avondeten is het tijd om naar bed te gaan. Ik ben kapot van al het gereis afgelopen dagen, alle indrukken, kleine cultuurshock en het tijdsverschil. Daar lig ik dan onder een dik pak dekens, gewapend tegen de kou.

Zondag maakt Wendy plaats voor Leah in het gezin. ’s Ochtends loop ik samen met Patrick de stad in, we willen de monestrie bezoeken maar die is helaas gesloten op zondag. Zo kom ik er achter dat op zondag veel gesloten is en dan is het ook nog moederdag, wat hier een officiële feestdag is. Op het grote plein is er een ceremonie met parade aan de gang dus daar blijf ik even staan kijken. Alles wat ik vandaag wilde doen is gesloten, dan maar door naar de San Pedro markt. Terwijl ik rond loop ontdek ik leuke steegjes die uitmonden in pleintjes met ontzettend leuke winkeltjes. De lunch vandaag is speciaal omdat het moederdag is. Het huis zit vol met 2 volledige families, en voor deze gelegenheid komt het bier op tafel! Ik ga na de lunch met Leah de stad in en op aanraden van Patrick willen we de sightseeing bus nemen, maar de zon gaat vroeg onder vandaag en daarmee daalt de temperatuur behoorlijk. Na wat rondhangen eindigen we in Norton’s Pub met een mojito voor onze neus…

Nog wat weetjes::
- de huizen hebben hier geen centrale verwarming en van dubbele ramen of goede sluiting van de ramen hebben ze geen weet. (Gelukkig ben ik dat gewend, in mijn hol in Utrecht is het niks anders.)
- De zon is hier vroeg op en om 18u binnen no time weer onder, wat gepaard gaat met forse temperatuur afname.
- Het stikt hier van de zwerfhonden dus ik kan m’n lol op.
- Warm water en wifi zijn ook schaars
- De aardappel en mais komen oorspronkelijk uit Peru. Het maakt niet niet uit wat we eten, aardappel is er altijd bij.

Ik heb er ook weer wat nieuwe foto's opgezet.

Liefs en tot het volgende (hopelijk kortere) verslag!

De eerste indrukken

Met een rolletje fruitmentos, een Grazia en een Spaans soortige Mr Big naast me in het vliegtuig kan het dan eindelijk beginnen. Op Brussel airport werd ik uitgezwaaid door papa, mama en Stefan. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik heel stoer iedereen een kus gaf en rechtstreeks door de douane liep...
De eerste vlucht ging snel, tijdens de korte tussenstop in Madrid had ik de gate voor de vlucht naar Lima zo gevonden, volg gewoon de hordes Peruaantjes. Na wat vertraging en een vlucht vol turbulentie stap ik 12 uur later uit in Lima. Op het vliegveld word ik opgewacht door een lieve Peruaan die mij naar mijn hostel brengt. De eerste ervaring met het Peruaanse verkeer is meteen goed. Voordringen, toeteren om alles en naar iedereen, afsnijden, alles mag hier.

Het is nog vroeg als ik aankom in het hostel en heb dus nog de hele dag om Lima te bekijken. Morgenvroeg vlieg ik door naar Cuzco. Na een douche ga ik met de kaart onder mijn arm op pad. Het is best een wandeling van het hostel naar het historische centrum van de stad. Daar bezoek ik o.a. de kathedraal van Lima op het plaza de armas, de kathedraal Iglesia San Francisco en ik woon de wisseling van de wacht bij voor het presidentieel paleis. Met orkest en heuse grand battements van de marcherende soldaten word ik een half uur lang vermaakt. Ik loop nog wat door de straatjes, ga nog een kerkje in en dan vind ik het wel weer welletjes. Het is 7 uur tijdsverschil met Nederland dus voor mijn idee is de dag al bijna ten einde terwijl het werkelijk 2 uur ‘s middags is.
Vandaag doe ik het nog even rustig aan. Morgenvroeg maakt Ana om half 6 een ontbijtje voor me en om 6 uur staat de taxi alweer klaar.

Morgen gaat het voor mijn gevoel echt beginnen, in Cuzco en in het gastgezin. Vandaag merkte ik weer dat het Engels hier heel slecht is en mijn Spaans gaat niet verder dan dat ik kan vertellen hoe ik heet. Dat gaat wat worden!

Liefs

!Hola

Van 6 mei t/m 9 juli mag ik Cusco, Peru, mijn ‘huis’ noemen. Ik ga in een vrijwilligers project aan de slag als fysiotherapeut. In het kader van mijn opleiding loop ik hier een minor en combineer ik mijn opleiding met een van mijn dromen om ooit in Peru vrijwilligers werk te gaan doen.

De eerste twee weken van mijn reis bestaan uit het volgen van Spaanse lessen en verblijf ik in een gastgezin. Na deze twee weken ga ik 5 weken als fysiotherapeut werken in een kliniek voor kinderen met (niet) aangeboren hersenletsel en verhuis ik naar een appartement met andere vrijwilligers. Hierna heb ik nog een kleine 2 weken om van Cusco naar Lima te reizen om vanuit daar weer terug te vliegen naar Nederland.

Ik heb er ontzettend veel zin in en ben nieuwsgierig naar wat er allemaal op me af gaat komen. Ik hou jullie door middel van dit blog op de hoogte van mijn avonturen.

Laat je e-mail adres achter in de rechter kolom als je een mailtje wilt ontvangen bij een nieuwe reisverhaal.

Leuk dat je met me meereist!

Liefs

Carline